عشق است و ارادتی که دِین است مرا
غوغای محبتِ حسین(ع) است مرا
سر سویِ کسی رفته و دل سویِ کسی
این لحظه ی بین الحرمین است مرا

یک سرنوشتِ تا به ابد را مقدرند 
وقتی یزیدیان زمان را برابرند

فانوس های گرم دعا را شکسته اند
منسوبیان یخ زده ی  نسل کیفرند

یک گوشه,گوشواره خونی غریب نیست
تکرارِ روز واقعه در روزِ دیگرند

وحشت به لحظه های شبِ خانه  میرسد
نفرین سوزناکِ نفس های مادرند
**

حالادرست روی همین نقطه ..سال شصت 
هفتادو دو فرشته به صحرای محشرند

تا کربلا نمانده ..خدا میرسد به گوش
دارند عشق را به در عشق می برند

چشم سفید حرمله ها کور می شود 
از جنس بغضِ بی تب و بی تاب اصغرند

این ها که خاک پای علمدار غیرت اند 
ای وای تان که یک تنه یک ایل لشکرند

ها !کوفیان ذلت تاریخ مرده اند 
اینها غلامِ زینب و عباس وحیدرند
 
با پای دل به ساحت دل داده آمدند 
بر جاده آسمان و زمین را برابرند

چیزی نمانده ,بین حرم ها قیامت است
 داغِ حسین (ع) یا غم عباس(ع)......