دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

پیشانی ات...( برای امام سجاد)

آیینه ای که آهِ خدا را گریسته

با چشم مه گرفته چه بینا گریسته !

آیین آینه ست که در روزگارِ آه

بی اعتنا به هرکه و هر جا گریسته

آن آینه تویی که دلت در تمام عمر

رخسار زشت دیده و زیبا گریسته

پیشانی ات شبیه همین سرنوشت بود

این سجده ای که با  یَدِ طولا گریسته

آدم به استماع سماعی که اشک توست

یک عمر روی شانه ی حوا گریسته

عمری میان بغض اساطیر سینه ات

داود ناله کرده و یحیی گریسته

ای مست دلربوده ی گریه !  ادای توست

قمری اگر به صوتِ خدایا گریسته

یا هرکجا که شبنم از خویش رفته ای

در صبحگاه برگِ تماشا گریسته

مجنونِ گوشه گیری آواز حزن توست

ابری که سر نهاده به صحرا گریسته

...

از داغ های خویش تو هرگز نگفته ای

جز با کسانِ کنج غزل ها گریسته

ما راه سوی روءیت  رویت نمی بریم

با چشم های غرق خطا ، ناگریسته...

---

---

   تاریخ ارسال  :   1393/8/24 در ساعت : 11:42:36   |  تعداد مشاهده این شعر :  705

---

---