گفت: ما هر چه که دیدیم، فقط زیبا بود

آیتی پاک و روان از نظر معنا بود

   *      *

عشق او، باز به دنبال تلافی می گشت

در نگاهش اثر زخم وفا، پیدا بود

مردی از دور، به آشوب دلش سر می زد

که در آن همهمه ها، از همه بی پروا بود

موج بر شعله خروشانده، شتابان می رفت

سمت راهی که عطش، آینه ی دریا بود

آه در سینه ی او، راز انالحق گفتن

اشک در دیده ی او، زمزمه ی افشا بود

دست در عمق دل آب فرو برده، ولی

آب در دست و نگاهش به دل صحرا بود

چشم ها غرق تماشا شده، اما، افسوس

آنچه دیدند، فقط خاطره ی سقا بود !

از همان خاطره پرسید کسی، زینب(س) گفت: