می شوی سمبل نایاب ترین گوهرها
وارث ناب ترین خصلت پیغمبرها

لب گشودی و مؤذن شدنت طوفان کرد
پُر شد از حیِّ علی خیرالعَمَل منبرها

لشکری محو تماشای تو شد روز عطش
آب دیدند به پایِ غضبت خنجرها

پسر از عشق اگر عاشق و مجنون باشد
می شود باعث لیلا شدن مادرها

دست تو مقصد کشتی نجات است ببین
مانده یک قافله حسرت به دل لنگرها

می نویسم غزل آنقدر که مثل دریا
از تو سرشار شود حاشیۀ دفترها

شک نکن حضرت موعود نگاهش در راه؛
خیره مانده ست به امثال علی اکبرها!

مرضیه عاطفی/ سمنان