با چشم مسلّح شــــــده، دوربین دیجیتال!


سجّــــــــاده رود توی کمــــد چون تو بیایی

سلام.
عید فطر مبارک.
..................
سلام.عید شما نیز مبارک باشد جناب فرزه گرامی

سلام استاد
دست مریزاد
....................
سلام و درود.ممنونم پیمان عزیز

سلام بر شما جناب سلیمانپور عزیز طنز قشنگی بود دست مریزاد فقط این مصرع ( قرآن را چون ختــــــم نمودند به یک مـــــاه) گمان می کنم نیاز به یک دستکاری داره به روانی بقیه مصرع ها نیست
...................
سلام .ممنونم برادر! درباره ی غیر روانی آن مصرع هم عارضم که متهم ردیف اول ،قاعده ی "تسکین" است!-همانگونه که مستحضرید وزن عروضی شعر:مفعول مفاعیل مفاعیل مفاعیل (یا:فعولن) می باشد: هزج مثمن اخرب مکفوف مقصور(یا:محذوف)
در واقع در این مصرع "مفعولُ مفاعیلُ..." تبدیل شده به "مفعولن مفعولُ..."
درست است که به قول شما این قاعده و اختیار شاعری روانی یا بهتر بگوییم یکسانی و توالی رکن ها را به هم می زند اما همانگونه که می دانید لطمه ای به عروض نمی زند.من بشخصه گاه غافلگیری شنیداری و ضرباهنگی را که این قاعده در شعر ایجاد می کند دوست دارم .مثلا بیت آغازین مخزن الاسرار را در نظر بگیریم که در وزن "مفتعلن مفتعلن فاعلات (فاعلن) همان مصرع آغازین (بسم الله الرحمن الرحیم )شده است: مفعولن مفعولن فاعلات و چه صلابت و ضرباهنگی پیدا کرده است
ارادت همچنان باقیست!

جناب سلیمانپور عزیز با سلام مجدد / بله بنده هم واقفم که از اختیارات شاعری( وزنی ) استفاده شده است لذا نگفتم که لغزش وزنی وجود دارد . در عین حال غزل بسیار زیبائی است دست مزیزاد .
......................
سلام و سپاس مجدد.بله منظور شما این بود که روانی شعر را برهم می زند .
البته من هم عقیده دارم که این اختیار نباید شاعر را بی خود و بی اختیار بکند و کار به افراط بکشد.به عنوان مثال این غزل جناب کیاسری -که ذیلاً خواهم آورد-آخر اختیار است!
در وزن:فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن. که در کل غزل فقط دو مصرع یافت می شود که از این قاعده در آنها استفاده نشده باشد!هنگام خواندن آن اگر معنی واژه های فارسی را در نظر نگیریم حاصل آوایی این غزل-که البته از نظر شعریّت خوب و زیباست- چیزی شبیه زبان های تک هجایی مانند چینی می شود!!:

باشد اما چه کسی از من سرگردان تر
یا کدامین آتش از نفسم سوزان تر

از تماشای کدامین خون برمیگردی؟
ای در آیینه از من هم سرگردان تر

آسمان در مُشتت،پنجره ها در مشتت
و گلوگاهت از صبح و صدا تابان تر

از پس آن همه جان کندنها،مردنها
آمدی اما بی نان تر،بی ایمان تر

و نشستی به تماشای فرو ریختنم
که ندیدی هرگز روح از این ویران ترباشد،

باشد اما بنشین،لب واکن،حرف بزن
هان بگو،باز بگو،روشن تر،عریانتر

چشمهایش خالی باد،دلش خالی باد
آنکه میخواست تو را،گم شده تر،پنهانتر

باز من ماندم و دیوار و پریشانی و شعر
در جهان آیا هست از شب من زندانتر؟

سلام آقای سلیمانپور ارومی
طنز زیبایی بود .خدا کند شرح حال ما نباشد......
...................
سلام شاعر!شرح حال شما که مطمئنا نیست بزرگوار، شرح حال ما نیز "ان شاءالله "که نباشد!! (:

سلام!
طنز زيباييست! ممنون!عيدتان هم مبارك!
...............
سپاس آقای یعقوبی عزیز.عید شما نیز مبارک باشد ان شاءالله

طنز بسیارزیبایی بود.
اما حقیقت آن است که مثل من خسران زده ی ضیافت، ساعات پایانی ماه را تازه، دعا بر تطویل آن داریم.

در عین حال خیلی زیبا سرودید.