آی سردار ! جان من برگرد، گوش تو خواهش مرا نشنید

می گریزی ز خاک خاموشان ، وز همه آسمان فراموشان

گنج هایی ز استخوان و پلاک ، بار دیگر تو را به جبهه کشید

هرگز از یاد من نخواهد رفت، روز قبل از خزان ، خزان شده بود

نخل ها در شراره ها می سوخت ، خون اروند بس که می جوشید

لشکر پر شرارت شیطان ، از زمین و زمانه می بارید

در همه لحظه های ناب نبرد ، قلب آیینه عاشقانه چکید

تار و پود تنت ز ترکش ها ، آهنین کرده بود عزم تو را

خون سرخ سر سیاووشان ، در عروق تو نور می بارید

بانگ بارانی دعاهایت ، کوه ها را به رقص می آورد

ای گره خورده خون تو با عشق ، هر چه از دشت رفته تا خورشید

روح آرش ! نژاد بارانی ! مردمان کویر منتظرند

آی سردار ! جان من برگرد ،قامت دخترت ز غصه خمید

پنجه در خشم موج های خلیج !، سنگر از انفجار موجی شد

موج بیسیم تا ثریا رفت ، موج جمعیتی که می غلتید

آن نگاهت هنوز شعله وراست ، اشک خردل به گونه ات جاری ست

همدم توست تاب تاول ها ، سینه ای آشنا به سوز اسید

خوان هشتم شدی تو خاکستر ، شعرهایم به گریه افتادند

آسمان ها ترانه سر می داد، زان که ققنوس سوی لانه پرید

آن طرف معبری ست رو به بهشت ، ارتفاعی که تا خدا جاری ست

خاکریز از گل شقایق پر ، رو به پرواز چفیه های سفید

از ستون ستاره جا ماندیم ، مبتلایان میزها ماندیم

جام اروند نوش جان تو باد ، در ضیافت سرای شعر شهید