در شگفت است از جمالِ دوست، دستِ ساقی در آستین مانده
حوریانِ بهشت را امشب، عرقِ شرم بر جبین مانده

در کمینِ تو زنگی و هندو، در کمینِ تو آن کمان‌ابرو
دلِ تو تنگِ روزهای جنوب، دلِ تو در شبِ کمین مانده

به تو گفتند اسمِ اعظم را همه‌ی رازهای عالم را
سهمِ انگشترِ سلیمان است نقشی از تو که بر نگین مانده

مانده‌ای و نمانده‌ای ای دوست رفته‌ای و نرفته‌ای ای دوست
چون دلِ زائری که برگشته مثلِ پایی که روی مین مانده

آخرِ قصه باز جانباز است آخرِ قصه‌های ما باز است
ناتمام است جمله‌های جنگ، چندتا از تو نقطه‌چین مانده

شهدا مانده اند و ما رفتیم شهدا زنده اند و ما مُردیم
ای علمدارِ جبهه‌ها برگرد  عَلَمِ عشق بر زمین مانده

آخرش یادواره ای از تو، جگرِ پاره پاره ای از تو
وسطِ روضه‌ وقتِ سینه‌زنی از تو یک ناله‌ی حزین مانده
 
آرش پورعلیزاده . رشت