کوبانی عزیز! غمت را به من بده
اینجا به روز خوب امید اشاره نیست
دیو و شغال وحشی و کفتار می رسند
باید مقاومت بکنی راه چاره نیست



باید مقاومت بکنی گرچه دست هات
تاول زده است و روی تنت زخم کهنه است
عین العرب! تو دلبر خاورمیانه ای
هرچند زیر پیرهنت زخم کهنه است



باید مقاومت بکنی مشت های ما
می خواست تا کمک بکند راه،بسته بود
دیگر نه رستم است نه! حتی شغاد نیست
سردار رخش داده ته چاه خسته بود



ما با توایم گرچه جداییم، نیستیم
نفرین به مرزها که پر از بغض و عقده اند
ما با همیم در وسط خیل غول ها
ای شهر بی دفاع! به تنهایی ات بخند



باید مقاومت بکنی راه چاره نیست
در سوز شب به زندگی خوب تن بده
باید بلندتر بشود قدّت از قدیم
کوبانی عزیز! غمت را به من بده