اَعوذُ مِن همـــه ی طعنـه هــای مَسمــومت

و مـِـن تمـــــامِ کلــک هـــایِ فنّــیِ شــومت

و مِـن تمـــام نُقوشـی که میکشــی با مَکــر

برای مـن همــه شــب دشمنـــانه بر بومــت

اَعـوذُ مِــن بــدی و شـــرّ « دوستَـــت دارم »

و خنده هــای به ظـــاهـر متـین و مغمـــومت

و مِن حضـــور تو بــا جملــه هـــای مجنــونی

و آن قیــــافـــه ی لیـــلا نَمــــای مظـلـومـــت

و در تمــامی وقـتــی کـه پیـش مَـن هستـی

اَعـوذُ مِــن همــه ی فکـرهــــای مـذمـــومـت

و مِن هر آنچه که منظور عشوه هایت هست

و مِن نشـــانه ی تلــخ و نمــــاد و مفهـومــت

و انتـهـــای غـــزل باز هــــم پُـر از احســــاس

اَعوذُ مِن تو جَمیعاً ، بـه «عشق معـصـومت» !

۸۹/۸/۱۳  جواد مزنگی
http://mazangi.ir/