خواست تا تو حبیب* او باشی ، مشتری باشد و خریدارت
قبل از این که تو دیدنش بروی ، او بیاید خودش به دیدارت

با تو که از تبار دریایی آسمان حرف تازه ای دارد
می رساند تو را به اقیانوس ، سخت تر می شود ولی کارت

حجره ات میزبان خورشید است در دل دخل کهکشان داری
ماه را هم اگر چه دشوار است می رسانی به سقف بازارت

کم فروشان شبیه یک کابوس خواب ها را احاطه می کردند
هستی ات را معامله کردی با همان کس که کرد بیدارت

پر کشیدن جواز می خواهد ضامنی ماورای خاکی ها
بال هایی که عشق آورده ، کرده اند این چنین سبکبارت

حدّ و مرزی برای عشقت نیست درک آن را زمینیان ماندند
مانده انگشت بر دهان هاشان ، چه بلند است قدّ ایثارت!

درد دارد نبودنت امّا "رفتنت اتـّفاق خوبی بود"
پرچمش سبز مانده ایران و می درخشد میان آثارت

قصه ات انقلاب باورهاست یک روایت به سبک آوینی
خسته هرگز نمی شود دنیا از نشستن به پای تکرارت