وقتی زیارتنامه از چشمِ ترم ریخت

جلدت شدم! بر گنبدت بال و پرم ریخت

گفتم تو از ما بهتران داری ولیکن؛

دادی سلام و آبرویِ باورم ریخت

نذر نگاهت خواستم قرآن بخوانم

تا باز کردم آیه ها دور و برم ریخت-

هر آیه شد یک قسمت از آیینه کاری

جبریل بسم ا..ّ. اطراف حرم ریخت

دستی ورق میزد مفاتیحُ الجنان را

ندبه، توسل، جامعه، روی سرم ریخت

حس دو رکعت شعر بود و در قنوتم

دستانِ تو آمد غزل در دفترم ریخت!

مرضیه عاطفی/ سمنان