دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

بهاری (15)/ به یاد روزگاری که در جوار کریمه ی اهل البیت (ع) مجاور بودیم.

بهاری (15)/به یاد روزگاری که در جوار کریمه ی اهل بیت (ع)
مجاور بودیم.
طبق معمول گفت : هر جایی بروی آسمان همین رنگ است
عرصه ی زندگانی ات گاهی مثلِ چشمِ کبوتران تنگ است
کار دنیا و حرفِ او باشد دو خطِ تا ابد موازی هم
فاصله بینِ این دو خطِ بزرگ همچنان صد هزار فرسنگ است
هم شریکی برای دزدان است؛ هم رفیقی برای قافله ها
با بد و خوب های روی زمین کار دنیای ما هماهنگ است
می فریبد به خطّ و خال و نگاه  همه را این عروسِ زیبا رو
مگر آن کس که در ترازوی عقل با ملائک همیشه هم سنگ است
می رسد آن زمان که می گویی : کاش می شد دوباره برگردیم!
کاشکی هایمان نمی ارزد چون که پای کمیتِ ما لنگ است
من به شوخی گرفتم این سخنان؛ پاسخش با سکوتِ خود دادم
دو سه سالی گذشت فهمیدم ؛ همسرم اهلِ فکر و فرهنگ است
                             ***********
سالیانی ست  کوچمان دادند ؛ از حریمِ حرم به قلبِ کویر
فکرمان بود آن زمان آنجا :  بینِ احساس و عقلِ ما جنگ است
این زمان هم همایشی باهم عقل و احساس کرده اند به پا
تا خودی را به هم نشان بدهند ؛ هریکی را یکی نماهنگ است
چون که پل های پشتِ سر تخریب ؛ کرده ام چاره ای نمانده مرا
غیر از این که بگویم : آنجا هم  ؛ شب و روزش همیشه همرنگ است
کاش آن روزگار بر می گشت ؛ روزگاری که در حریمِ حرم
آرزوهای آسمانی داشت؛ این (امید) ی که اهل فرهنگ است
                         ************
شاید این شعر شکوه ای شخصی ست ؛ هست تاریخِ مصرفی آن را
این حقیقت همیشه باور کن : کارِ دنیا همیشه نیرنگ است
                 11/1/93 --- یزد
 سید فضل الله طباطبایی ندوشن (امید)

---

---

   تاریخ ارسال  :   1393/6/2 در ساعت : 20:11:25   |  تعداد مشاهده این شعر :  763

---

---