يك اه و يك دم
گاه گاهي خانه ي ما. مي شود. خط مقدم
مي رسد از راه غصه.مي زند پاتك به ما غم
باز هم خمپاره ي صد .مي خورد بالاي سنگر
غرق خون افتاده مهدي.مي دهد جان. باز ميثم
باز بوي سير و خردل.سرفه مي برد امانش
مي زند فرياد. ناصر.دوره مان كردند .كم كم
باز هم ترسيده ليلا.مي دود در را ببندد
مي چكد بر روي دفتر .اشكهاي داغ مريم
سرفه.سرفه.حمله.حمله.گريه و اصرار مادر
چشمهايش خيس وقرمز .دستهايش سفت و محكم
مي دود .اين سو .به ان سو.قرصها را پخش كرده
مي زند سيلي به مادر.نعره هايش گنگ و مبهم
مي كشد فرياد بس كن.ميزند همسايه در را
ميرود سر توي ديوار.مي كند خون چفيه را نم
سرفه ميبرد امانش. ميچكد خون روي قالي
درد مي پيچد به جانش.زيربارش قامتش خم
مي شود اماده دارو .مي دوم پشت نگاهش
مي كنم تزريق ان را.مي رود از حال. كم كم
بعد ليلا زخمها را .باز مي بندد.دوباره
رختهاي خوني اش را.مي كند با گريه .مريم
مي كشيمش روي تختش.با تني تب دار و خسته
مي نشيند روي لبها .بازهم .يك اه و يك .دم
ميرود خورد متكا.اشكهاي داغ بابا
مي شود ساكت دوباره.خانه؟.يا؟.خط مقدم.
پروين برهان شهرضائي.
تقدیم به همه ی شهدای جانباز.به خصوص شهید تازه پرکشیده احمد رضاشهبازی