پشت  دروازه ی قرن
یک نفر  منتظر است
بشکند بغض  زمان 
و بپاشد به  فضا
واژه هایی همه از جنس بلور
واژه هایی همه از چشمه ی نور
یا فضا را  لا به لا  پس  بزند
تا شکافد  دل  این  عصر  کبود

پشت  دروازه ی  شب
یک نفر منتظر است
در سکوت  دل  شب
مرد  فانوس به دست
 باز هم  منتظر است
باید آمد
چشم گریان  سحر  منتظر است
 باید  آمد

رضا  غریبی