«روح پدرم شاد که میگفت به» مادر: باید پسرم مرهمِ دستان تو باشد
از کودک من عاشقِ اسطوره بنا کن ، تا حاصلِ زیر و بمِ دستان تو باشد

تو مادر فرزندِ منی قصّه برایش ، تصویر بکِش سرخی دزفول و هویزه
باید بشود آینه ی غیرت و همّت ، باید علَمش پرچم دستان تو باشد

تقدیر بر این است که الوند بسازی ، البرز و دماوند از او چشمه بگیرد
در معرکه ی عشق چنان پیش قدم باش ، تا جرعه ای از زمزم دستان تو باشد

معلوم ترین مقصدِ خمپاره ی شصتم ، مشتاقِ جنونم شده این خطّ مقدم
باید که فقط تابشِ خورشید امیدم ، در جاده ی ابریشم دستان تو باشد

هر روز به او غیرت مردانه بیاموز ، ایثار بیاویز بر ایوانِ غرورش
فردوسی ام و دغدغه ام خلق حماسه ست ، باید پسرم رستم دستان تو باشد!

مرضیه عاطفی/ سمنان

شادی روح تمام شهدای عالم صلوات