آن کیست که از غزّه ی در خون نشنیده ست
از بغض غریبانه ی زیتون نشنیده ست

از سوزش چشمان رَفــَح در دل آتش
از قامت خان یونـُس گلگون نشنیده ست

از نقض حقوق بشر و حرمت انسان
از پست ترین نطفه ی صَهیون نشنیده ست

قدسی که مناجات سحرهای صیامش
جز درد از این فصل شبیخون نشنیده ست

سوزانده عطش سایه ی دیرالبـَـلـَحش را
جز کشته ی افتاده به هامون نشنیده ست

" القدسُ لنا " می چکد از خون گلویش
گفتند: از این جا برو بیرون! نشنیده ست

شک نیست یهودی که خشونت شده کارش
از دغدغه ی موسی* و هارون نشنیده ست

یا کـَر شده یا پـُر شده از زوزه ی موشک
گوشی که صدای خوش قانون نشنیده ست

ای کوردلان خوب بدانید که این جا
آن قدر گران ست که قارون نشنیده ست

در قلب همان سنگ ِ به منقار ابابیل
عشقی ست که حتی خود مجنون نشنیده ست