بسم الله
خواهر ارجمندم خانم نوری سلام
قاب اشعارتان را می توان کمی با امید بیشتر مرور کرد و با جاشنی انصاف به قضاوت نشست ...
حقیقت آن است که دنیا همچون معبری لرزان در پیشگاه انسان به تباهی او قسم خورده است...
هیچ گزاره اش واقعی و حقیقی نیست ...
همه مفاهیمش اعتباری است و سایه ای از حقیقت برترکه به نسیان انسان ها در صحنه های زندگی غلی البدل نقش بازی می کند...
مقوله ی دلتنگی و یاس در ادبیات چنانچه پژواکی از آن حقایق اندیشه محور و آسمانی باشد مایه رشد عقل و دین انسان می گردد و اگر تنها در لفافه ی واژه ها و سایه ها اسیر گردد همچون بذر گرفتار شده در شوره زاری سترگ است ...
برایتان ارزوی توفیق و زندگی پر امیدی را دارم
والسلام
(حسام)