سلام برشاعر بزرگ جناب عباس خوش عمل

نعت و ستایش و مدح در چند صورت پذیرفته و مقبول همه ی ذوق های سلیم است

یکی از موارد ان است که ممدوح از مرتبه و شانی انسانی و معنوی بر خوردار باشد و این جنبه بر دیگر خصوصیات وی غلبه ای کتمان ناپذیر داشته داشته باشد شاهد مثال این ممدوحان می تواند امامان و بزرگان دین باشند

از موارد دیگر مدایح مقبول می تواند ستایش و تجلیل از یک ملت و یا سرزمین باشد که هم به تقویت روح انسان دوستی کمک می رساند و هم بنیاد های وحدت و هم دلی را فراهم می سازد

و اتفاقا راه و مسیر جناب خوش عمل در مدح بر صراطی مقبول قرار گرفته است او در مدح به لحیه گویی در نمی افتد و همین است که شخصیت و شعرش را دوست داشتنی می نماید

جناب خوش عمل در این شعر به تجلیل از سرزمین تاجیکستان پرداخته است که با ایران مشترکات فرهنگی وزبانی خاصی دارد

جناب خوش عمل در توصیف و مدح بر صراط و طریق گذشتگان می رود وی بیشتر دلبسته ی ارایه توصیفات کلی است که البته این توصیفات کلی بر بنیاد های منطقی و عقلانی استوار است

وی زمانی که از کشور جان پرور تاجیکستان یاد می کن حتما قابلیت های فرهنگی این سر زمین را در ساختار و فرم محتوایی غزل خود از نظر دور نمی دارد و یا زمانی که غیرت و شرف را در ساغر تاجیکستان می بیند حتما اساس منطقش این است که مردم این سرزمین در طول تاریخ و گذراندن وقایع مختلف هر گز جان مایه های فرهنگی خود یعنی زبان را از دست نداد ه اند

حتی نشانه شناسی های حسی این شعر نیز اسلوب و شیوه پیشینیان را به خاطر می اورد که

البته تناسب و استحکام خوبی در تنه ی غزل ایجاد کرده اند

اشاره جناب خوش عمل به باد صبا که روح پرور است و دماغ پرور از نشانه شناسی کلاسیک شاعر حکایت می کند که به روانی و بلاغت و نه همراه با تعقید و خشونت اتفاق افتاده است

در پایان حقیر به عنوان کسی که به مرز های جغرافیایی به شدت بی اعتنا هستم و بیشتر به ریشه های مشترک فرهنگی دینی زبانی معتقدم از جناب خوش عمل به دلیل این نگاه دیگر خواهانه تشکر و قدر دانی می کنم

سلام و عرض ادب دارم
درود بر شما

سلام استادخوش عمل عزیز.
غزل شیواودلنشین تان رادوبار زمزمه کردم.
دست مریزاد.

درود استاد ارجمند که حس و حال همه ی ما را نسبت به همزیانان مهربانمان را به زیبایی بیان کرده اید /پاینده باشید