«بسم ربّ النّور»


یک خاک نشنین بر درت آهسته نشسته
در سینه دلش سخت ترک خورده… شکسته
شرمنده ز تقصیر و دل آزرده و خسته
از شرمِ دوصد عهد که هر روز گسسته
شمعی شده اشکش به زمین دوخته انگار
یارب نگهی کن که دلش سوخته انگار
 

از تیزی زجری که ز دوریت کشیده
خون بر دل غربت زده اش… آه چکیده
این بار ببین از همه ی خلق بریده
نومید به درگاه خداوند رسیده
او مانده و دلشوره ی قلب نگرانش
رحمی بنما! از در این خانه مرانش

این بار قسم خورده به نامت که بماند
دل بسته به اعجاز کلامت که بماند
عهدیست در این ماه صیامت… که بماند
فهمیده دلش پای امامت که بماند…
سرسخت تر از آهن و پولاد شود دل
توفنده تر از غرش هر باد شود دل

برگشته بهاری کند آهنگ خزان را
عیدانه دهد هر شب ماه رمضان را
احیا بکند هم رمضان هم پس از آن را
با حنجره ی عشق کند زنده اذان را
با اشهد ان لای تو برگشته خدایا
این بار به فتوای تو برگشته خدایا

برگشته سرافکنده و شرمنده تر از قبل
این بار پشیمان تر و بازنده تر از قبل
برگشته ولی رسته و دل کنده تر از قبل
برگشته که آدم شود و بنده تر از قبل
از سیب گذشته که بهشتش تویی آخر
آغاز و سرانجام سرشتش تویی آخر

آرام ندارد که تویی امن و قرارش
یا مکشف هر سوء… تو تنها نگذارش
احسان تو پیوسته شده رونق کارش
یا مغنی و رزاق! تویی دار و ندارش
سرمایه ی آرامش هر خانه تویی تو
مقصود تویی کعبه و بتخانه تویی تو


+التماس دعا...