سکوتم را شنیدید و همیشه بی صدا بودید
به سوی قبله اما رویگردان از خدا بودید
 
سراغم آمدید اما چه دیر! آن روز که باید-
به دادم می رسیدید آه ای مردم کجا بودید؟!
 
ز غربت با شما می گفتم ای بی درد دین داران!
اگر اندازه ی این چاه با من آشنا بودید
 
ز دنیای شما تنها نصیب من گلی بود و...
چه می گویم؟! شما خود در میان کوچه ها بودید
 
شما بودید و می دیدید من تنها شدم، اصلا-
همانها که مرا آتش زدند آن شب ، شما بودید!
 
شماباشید واین دنیا ! علی و یک جهان ماتم
شما که خود از اول هم به دنیا مبتلا بودید