درچهره ات از اول خورشید نمایان بود
اسم تو به روی شب چون نقطه ی پایان بود
هرجا که لبی میسوخت از آتش بی آبی
نام توعلی دریا فامیل تو باران بود
آغوش ضعیفان را یک عمر بغل کردی
با مورچه رفتارت مانند سلیمان بود
دست تو به روی عدل مانند نسیم آرام
بر ریشه ی ظلم اما کوبنده چو طوفان بود
هر کس که به کشتی نوح تو فرود آمد
تضمین همه ی عمرش از موج پریشان بود
تصویر شگفت تو در محضر پیغمبر
تقوای ابوذر با اندیشه ی سلمان بود
در مزرعه ی دستت رویید علی گندم
بر سفره ی محتاجان هر گندم تو نان بود
هر چند که برچیدی از کوفه قفس ها را
آزادی تو اما یاد آور زندان بود
در کوفه توبخشیدی گرمای حضورت را
هر چند که چشمانش در خواب زمستان بود
با این همه خوبی ات پاسخ به بدی دادند
در دست نمک نشناس بشکسته نمکدان بود
تیغی که فرود آمد تنها نه به فرق آمد
بر ریشه ی دین بود و بر تارک ایمان بود
پیشانی ات از شمشیر چون آینه شد تکثیر
هر تکه از آیینه یک آیه ی قرآن بود