کاغذِ زیرِ پایم،مچاله می شود

آهویی از بند نافم معطر می جهد بیرون

فرار می کنم با پاهای آهویی که می رمد ،اما

به جایی نمی برم،راه

حرف نمی زند غار

سنگی انگار دهانش بسته،

پلنگی پاهایم را می دَود و هنوز

قدم از قدم بر نداشته ام.

آهو بچه ای سقط می شود در ستون فقراتم

آهویی دیگر از نافش می جهد معطر بیرون

پلنگی پاهایم را می دَود.

کسی انگار سنگ را می تکاند

نوری،کودکانه،چار دست و پا

غار را وارد می شود

پلنگ آرام گرفته و

از پایم بیرون می دود

غار از من بیرون می دَود

دسته ای کبوتر سپید

شلیک می شوند ناگاه،در فضا