باز هم نوبت خوشحالی دلها شده است
گره از زلف چلیپای قمر وا شده است
عاشقی در رخ مهتاب تو معنا شده است
آبشار از غزل چشم تو پیدا شده است
 
شادمانی به رخ از هلهله اشک آورده ست
لب خشکیده پناهی سوی مشک آورده ست
 
خاکبوس توام ای آنکه صفایی عباس
شاهکار غزل ناب وفایی عباس
لشکر حسن خداداد خدایی عباس
ماه زیبای صف کرببلایی عباس
 
با تو حق جلوه ای از غیرت خود را رو کرد
بوسه ی نور، علی هدیه بر آن بازو کرد
 
آمدی حضرت ماه! آینه ها مست شدند
خاکیان در حرم آرام و رها مست شدند
شاهدان با نفس قبله نما مست شدند
می ننوشیده همه اهل سما مست شدند
 
نام تو لرزه بینداخت به جان اغیار
ای گل ام بنین ثانی حیدر کرار
 
دل، مسیر قمرستان تو را می پوید
چشم، خاک کف پاهای تو را می بوید
دست، بر سینه برایت به ادب می روید
عشق، همواره به جان تو خوش آمد گوید
 
ای جلال علوی در تو عیان ای ساقی
آمدی، نیست دگر دل نگرانی باقی
 
ای به رفتار علی آینه ماشاالله
وی به کردار علی آینه ماشاالله
مرد کرار علی آینه ماشاالله
محو رخسار علی، آینه ماشاالله
 
هر چه خوبی ست تو با خود همه یکجا داری
چون که بر بازوی خود بوسه ی مولا داری
 
مصطفی کارگر
گراش ـ 11 خرداد 1393