نان اگر رندی کند یک لحظه دندان بشکند
سفره می ریزد به هم تا حرمتِ نان بشکند

حکم آزادی اگر قسمت نباشد شاکلید
سعی دارد بی جهت در قفل زندان بشکند

گاه گاهی دشت می خواهد بخوابد؛ دست غیب
می رسد تا نی لبک را دستِ چوپان بشکند

وای از آن روزی که جنگل بان تبر گیرد به دست
پیش چشم ریشه ها؛ پای درختان بشکند

قند اگر تندی کند با چای ترسم عاقبت
جان بگیرد عکس قاجاری و قندان بشکند

فال حافظ را درون قهوه می ریزم؛ نترس،
گفته بودم احتمالش هست فنجان بشکند!

مرضیه عاطفی/ سمنان