چو دیوانه ای رَسته از مرزها
ندارد اثر در من اندرزها

کجا دیده ای در بیابانِ خشک ...
بکارند بذری کشاورزها ؟

زمانی بهایی گران داشتم
شدم همنشینِ سبک ارزها

مگر جانِ سالم به در می بَرد ...
گلی در میانِ علف هرزها ؟

مکن اینقَدَر پندِ دیوانگان
نگردند عاقل بدین طرزها