1

کاش میشد دوست را برداشت

در جلد شاهنامه فرو رفت

یکی تهمینه باشیم

دیگری رستم

که به خوابگاه دشمن درآیی مست

و جز ستبرانگی حرفی نگویی

*

کاش دستانت آنقدر حقیقت داشت

که حضور تابلویی عتیق در موزه

آنقدر که کتاب های رنگ پریده

پشت سرش ورق بخورند

نقاشی ها پچپچه

*

کاش میشد عشق را پیچید

و چون طعم تازه ای تعارف کرد

*

از بهشت به درختی

از درخت به الواری

از الوار به تکه چوبی

و نگاهی که گر بگیرد دوزخ

چه بوسه هایی که در افریقا پنهان نمی شود !

*

من از فال ها بیرون میزنم

از آینه ها لبخند

اتفاقی می شوم بر تخت بیمارستان

گنجشکی بی جهت

آواره ی بی هوایی هایت

*

چطور این ای کاش ها را جمع کنم

شعر را ساده بگیرم

و برای بیشمار بار

گیلاسی شوم

که برای شراب های اتفاقی خوش است

هوای دوستت دارمی دارم

حتا رگ  ریزم اگر کنی هر وقت .

*

عشق را ناخن میجوم هر صبح

*

گوش کن

مارکز مرده است

و پیر مرد سالهای وبا

از فراموشی مرزها می ترسد

از تابوتی که بی تفاوتی توست

*

گذر نامه ام را مهری بر لب است

و قطاری می آید

که از کوپه های تنهایی پر است

خیال می کنم کسی می دود

و من روی روزنامه های عصر

تشییع می شوم .

……………………………………………………………………………………………….

2

 عشق

دریاچه ایست کر و لال

که هر روز کنارش مینشینی

و سخت دل مویه می کنی

فقط هیچوقت نمی فهمی کی

جسدت را از دلش بیرون می کشند

بیرون

 

www.sherastan.ir