وصل جانان
یاد باد آن روزگار وصل جانان یاد باد
ای دریغا آن زمان و روزگاران یاد باد
هر دو چون جوزا میان آسمان عشق و شور
در میان اختران بودیم رخشان یاد باد
این ندانستم که باشد اختران را هم افول
باید آخر پشت کــُـه گردید پنهان یاد باد
وه چه جان فرساست این کوه فراق و هجر یار
آه اگر هجران نیاید هم به پایان یاد باد
ایزدا دوزخ چکار آید به کین عاشقان
کیفر جرم و گناهان هجر یاران یاد باد
هین بگو با مردمان ای بردگان نفس دون
تا به کی در بند شهوت عهد و پیمان یاد باد
چون شکست عشق وناکامی فزون دارم عذاب
بد تر از دوزخ برای کام رانان یاد باد
گر گناه افزون شود زانان ز حد عفو تو
آتش هجر پری رویان بر آنان یاد باد
لیک ای یاران خوشم با تلخی این جام زهر
کرده ام عادت به نوش جام شوکران یاد باد
خواهم از گیتی ستانم آنچه او از من ستاند
می دوم اندر پیاش افتان و خیزان یاد باد.