تـــو منــی  و من منـــم و مــا مـــن ایم

او  نــشـوی  و نشوم   تــــا   مـــن ایم

ضـدّ  و  نقیضـیم ؟  نـــه البـــته لیـــکْ

اوئیـــم فــی الجمله  فقـــط  ، یا من ایم

نیســت  تبــاهـــیّ   تـــو  إلّا  منـــی تْ

نیســت  تبــاهـــیّ   مــن   إلّا  مـــنی مْ

مــا ، همـــه چـــیزیــم اگـــر او شـــویم

هیچیـــم  در هیـــچ به هـــر جا مـن ایم

می کُــند او ریشـه کــَـن از جــا منی تْ

می کُــند او ریشـــه کــَن از جــا منی مْ

فاجـــعه زنهـــار  ، فـــرا روی مـــاست

با منی ات تـــو نرو   مـــن بــا منــی مْ

قطـــره ام   امّـــید  کـــه دریـــا شـــوم

چـون کـــه در او گشـــت هـویدا منی مْ

دشمـــنی ای  بـــا  منـــی ام   نیــســتم

دشمنـــم  امّـــاست کــه ؟ تنهـــا منی مْ

حســـرتِ  پــــرواز  بمـــانــد  بـــه  دل

بســـت  اگـــر  بـــال  و پــرم را منی مْ

در عجبم ــ درعجب از این ــ چراست؟

ــ گم شده ام در خــود و ــ پــیدا منی مْ