تو و دوستات، من و دوستام، یادته؟!

یادت میاد روزایی که من و دوستام بر می گشتیم به اون زمین ...پشت خط؟ آره! همون مسجدی که دشمن، مناره ی بیرونیشو با توپ دونیم کرده بود و ما هم فضای درونیشو با یه پرده ی بِرِزنتی؟

یادته خدا خنده ش گرفته بود که ما بچّه هاش خونه شو بین خودمون تقسیم کرده بودیم؟ یه طرفِ پرده تو و دوستات بودی، یه طرفم من و دوستام. یادته؟
یادته وقتی تنگ غروب قهقهه های مصنوعی من و دوستام از صد قدمی تا دم درِ مسجد همرامون میومد تا تو و دوستات دلگیر نباشین و هِقهِقتون بند بیاد؟ فکر می کردین نمی دونستیم دخترای هِرهِرتون همون پسرای هِقهِقن؟! شایدم پسرای هِرهِرتون دخترای هِقهِق! (لباسِ هِرهِر تنشون میکردین تا دل من و دوستام نگیره! آره؟!!)

راستی یادته یه شب تو و دوستات بشقابای نیمه پُر رو از زیر همون پرده ی بِرِزنتی رد کردین اینوَر برا من و دوستام، بعد تو و دوستات نشستین اونوَر و با قاشقای تَر و فِرز، ته بشقابای فلزّی و گشنه رو تراشیدین تا من و دوستام بوی گشنگی که از بشقابای تو و دوستات بلند شده بود رو حس نکنیم؟ یادته؟

یادته یه شب وقتی تو ودوستات بشقابا رو رد کردین اینور یه چند تاییش رو من و دوستام دست نخورده از زیر همون پرده ی بِرِزنتی برگردوندیم به نیمه ی تو ودوستات؟ راستی چند تا بود؟... یادته؟ آره....! آره اون چند نفر رفته بودن مهمونی! هنوزم بر نگشته ن! مثل اینکه بهشون خوش گذشته!

من و دوستام هیچوقت تو و دوستات رو ندیدیم! ولی تو و دوستات که یواشکی منو دوستامو میدیدین؟! ولی من هنوز صداتو خوب یادمه! یادته یه بار انگشت کوچولوتو گذاشتی لای دندونات تا صداتو عوض کنی، بهم گفتی لباسات بدجوری تو آفسایده! زودباش از خط وسط ردشون کن بیان! می خوام با دستام بهشون پنالتی بزنم؟ یادته؟ یادته؟!!

من ولی انگار می دیدمت ، فکرمی کردم انگشتتو گذاشتی بین لبات می خوای صداتو عوضی کنی و سوت بزنی و بگی اَوت شدی!!!!

راستی هنوزم داوری می کنی؟ چی؟!!! تو استادیوم راهت نمی دن؟! خُب این که گریه نداره! سالهاست استادیوم به روی ما هم بسته شده!

می گم یادته وقتی لباسامو شستی و خشک کردی یه نامه ی عاشقونه هم گذاشتی تو جیب پیرهنم؟ یادته وقتی می خواستی پاسش بدی به نیمه ی من و دوستام از بس خسته بودی نزدیک خط وسط  خوردی زمین؟!!!

چرا خطا نگرفتی؟!!! از تماشاچیا ترسیدی؟هنوزم از تماشاچیا می ترسی؟!!!

راستی اون نامه رو همین امروز پیداش کردم. ولی من دستخط خودت رو  می خوام ! تو برام دست خطِّ خدا رو

میفرستی؟ او نو که وقتی می خواستم بیام سرِ قرار، مامانم هم یه جلدشو گذاشته بود تو جیبم!!!

جدّی یادته؟ یادته یه بار تو و دوستات چند تا کنسرو بادمجون رو از زیرخط وسط قِل دادین تو نیمه ی من و دوستام و با کِرکِرِ خنده بهمون گفتین: "بادمجون بَم آفَت نداره" لطفاً اینا رو بازکنین!... ولی دیدی آفَت داشت!!!

یادته! وقتی بازشون کردیم و برای تقسیم امتیازات لیگ، پاسشون کردیم به نیمه ی تو ودوستات، یهو بی اختیار جیغ زدی و گفتی:

 وای!!! یکی از این قوطیا که قرمزه! کدومتون دستتونو بُریدین؟!!!

یادته من تَر و فِرز جواب دادم کسی دسّشو نبریده!  دست من رُبّ گوجه ای شده! تو هم اینقدر حواست پرت بود که نپرسیدی رُبّ گوجه از کجا اومده!

یادته یه تیکّه باند گولّه کردی و این دفعه امّا از بالای اون پرده ی بِرِزنتی پرت کردی اینوَر؛ منم پریدم باهاش هِد(سر) زدم؟  تو ندیدی! ... ولی یادته که دوستام چه جوری از ته دل، زدن زیرِخنده و تو با دلهره و دستپاچگی پرسیدی: چی شد؟؟!!! دوستام زود جواب دادن: افتاد تو کوزه ی آب! بعد یکی دیگه انداختی و گفتی با این، رُبّ گوجه ها رو پاک کن! من هنوز اون تیکّه ی باندو نیگه داشته م . دست کم یه بار هم که شده روی همه ی زخمام

بستَمِش... اینو دیگه یادت نمیاد! درسته؟!

یادته گفتی فراموشت نمی کنم، منم زدم زیر خنده و گفتم نمی تونی فراموشم کنی چون من همین الآن "فراموشم!" گفتی من بازیِ "مرا یاد تو را فراموشو" دوست ندارم.

حالا امّا نمی دونم اوّل من تو رو فراموش کردم یا تو منو!!! من موجی شدم، همه چی از کلّه م پرید، منو بردن جهنّم!!! تو چه بلائی سرت اومد؟؟؟!!!

خیلی بی معرفت شد ی تازگیا !!! تا کِی می خوای قالم بذّاری؟!! ببین! من فردا شاهد میارم که من اومدم سرِ قرار ، تو نیومدی! مگه قرارمون توی همین تنگه نبود؟ آره اون روزا بهش تنگه.... می گفتن. من خیلی وقته اینجام. ولی تو منو اینجا کاشتی و قالم گذاشتی....

چی...؟!!! منو نمی بینی؟!!! درسته که تنم یاری نکرد و  نیومد ولی روح سرگردونمو هم نمی بینی که اینجا وایساده داره روپایی میزنه و از خستگی این پا اون پا می کنه؟!!!...

می بینم که اینجا توی این تنگه خیلیا اومده ن نشسته ن دارن گریه میکنن ولی تو بدجوری در حقّم نامردی کردی!

اون روزا نگذاشتی حتّی یه بار هم که شده صورتتو که نه...حتّی نگذاشتی مقنعه تو ببینم. اگه گذاشته بودی حالا خودم میون اونایی که دارن گریه میکنن پیدات می کردم.

میخوای بگی همه ی مقنعه های تو و دوستات یه فُرم و یه رنگ بود؟!!! درسته ولی رَوِش بستن هر کسی که خاصّ خودش بود؟!

......باشه! نیا!

مجبورم خودم تنهائی بِرَم. تا کِی پات صبر کنم؟ چی؟!!! تقصیر کنم؟! آخه من که هنوز تو عرفات چذّابه وایساده م! من که هنوز به مِنای دو کوهه نرسیده ام! از اونجا حتّی یه شوط (نیمه) هم تا مروه ی موسیان نرفته ام! چه جوری تقصیر کنم؟!!

اگه الان حرکت نکنم دیگه به هفت شوط طواف شلمچه وسوسنگرد وهویزه و بُستان وفکّه ودشت عبّاس و هور و جزیره ی مجنون و...و...و...نمی رسم. تازه دوستام سر پل ذهاب سفره ی هفت سین پهن کرده ن منتظرن؛ باید بِرَم عزیزم! ... عُذرمو که میپذیری؟!!

بلندتر بگو! نمی شنوم. گوشام هم مثل خودم موجیه! ... چی؟!!.... بِرَم از کرخه برات آب بیارم؟! بفرما ! قمقمه ام هنوز چند قطره ای تهش مونده! بفرما ! نوش جونت! دیگه چی؟!!!.....چی؟!!!...بلند تر بگو....!  برات آواز بخونم؟! عجله دارم باید برم......باشه ولی فقط برای تو ! فقط برای همین یه بار!

تنگه چذّابه ! دل ما تنــــــگ شد

 

 

                              اشکهــای سرخ ما بی رنگ شد

 

 

از دو کوهـه رفته ام تا موسیان

 

 

                              در صفــا و مـروه پایم سنـگ شد

 

 

دشتِ عبّاس و شلمچـه لاله زار

 

 

                              لاله ها را سینـــه ام  ارژنـگ شد

 

 

کرخـــه آهنگ جدائـی می زند

 

 

                              هِقهِقم با اشـک،هم  آهـنگ شد

 

 

تختـه هائی بود بر دوش زمان

 

 

                               استخوان ها شاهِ این اورنـگ شد

 

 

رخشِ یارانم جهید ازنعش من

 

 

                               وایِ من،ای وای اسبم لنگ شد

 

 

ننگ ونام ونام وننـگم نم کشید

 

 

                              نامـــه ام نام و نمـــاد ننـگ شد

 

 

کاســه ها از آش ما شد داغ تر

 

 

                             دل گریبان چاک ازین نیرنگ شد

 

 

فکّه ام درصلح مکّه خفته است

 

 

                              باز بِیـنِ عشق وعقلم جنگ شد

 

 

واحـد از خورشیـد آویزان شده

 

 

                              ساعتش تنظیـمِ ایــن آونـگ شد

 

 

 

خوب خوندم؟ پسندیدی؟ چی؟!! بلندتر بگو! مگه نگفتم گوشم سنگین شده؟

 

میگی چرا رنگم زرد شده؟ چرا صِدام گرفته؟ چرا غمگین می خونم؟

 

چیز مهمّی نیست.دکترا میگن آلرژی دارم.حالیشون نیست! من که خودم می دونم سرما خورده م!!!

 

چیه؟ داری میخندی؟ به ریش نتراشیده ی من؟عیبی نداره تو هم بخند! همه خندیدند تو هم بخند! ولی نمیدونم آیا هنوز خدا هم مثل اون روزایی که خونه شو بین خودمون تقسیم کرده بودیم می خنده یا نه!

 

راستی یادته یه روزی دوتاییمون به ریش عزرائیل می خندیدیم؟!حالا به ریش من می خندی؟ حالا من شدم عزرائیل؟!!! ... تو امّا بخند! وقتی می خندی قند تو دلم آب میشه! مهم نیست به چی می خندی؛ فقط بخند!

 

"مشتاق خنده های توام بیشتربخند!

 

خورشید آرزوی منی گرمتر بتاب!"

 

.......دیگه باید بِرَم.......سلامِ من و دوستام  رو به خودتو دوستات برسون!

 

..آخ داشت پاک یادم میرفت....عیدت مبارک عزیزم!... اینم کارت تبریک! میذارمش همینجا ...وقتی رفتم بیا بَرِش دار.... مالِ مالِ خودت.....خدا نگهدار......

 

 

 

 بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم

 

کلَّ یومٍ لا یُعصی اللهُ فیهِ فَهُو عیدٌ

 

خوش موسمی ست که پدرانِ شاخساران بر گوشِ دخترانِ

شکوفه های بهاران،بوسه ی نوازش می دهند و

باده ی بادِ بهاری، پیاله ی مِیگُسارانِ

خُماری را به ترنّمِ جویبارانِ

جاودانی، لبریز

می سازد!

 

خوش موسمی ست که رقصِ قاصدکهای خسته از عبورِ زمان،

 به سماع و پایکوبیِ بارانِ شتابان، نقش بر زمین

می گردد و پری وَشانِ دل آراسته را به

اکسیرِ نابِ سیاوَشان

فرا می خواند!

 

این هیاهوی خجسته ی زمین و مهر و ماه را پیشاپیش

به پیشگاهِ دلبرِ موعود(عج) و شما خلیفه ی معبود

 شادباش می گویم

بهاران خجسته باد!

 

 نوروزتان پیروز!