سلام، سلامی از پشت پنجره نیمه باز بهار...
 

بیا بهار
بیا و باز
تو؛ یک تکان به ما بده
به ما؛ که از مرور روزهای سرد خسته ایم
به ما؛ که زیر بار برف، استخوان شکسته ایم
بیا و روزهای مهربان به ما بده
بیا و فارغ از تمام قیل و قال ها
مسیر جاده های سبز را نشان به ما بده
بلندمان کن از زمین و مشت مشت آسمان به ما بده
به سفره های گندم زمین قدم گذار،
و برکتی به سفره های ما ببار و نان به ما بده
خودت بیا و قدر بک «محول» دگر برای دوری از مسیر مرگ،
برای عرض آشتی حضور چلچله میان باغ و برگ
امان به ما بده
بیا بهار
بیا و جان به ما بده...