سلام
.
.



بانو بهار بی تو زمستان ِممتد است

پاییز پا گرفته وحال وهوا بد است

هر چندفصل تازه نشان می دهد زمان

اما زمین برای شکفتن مردد است

داری به دوش عشق از این کوچه می روی

بر شانه ی کسی که جهان را سرآمد است

این قومِ نابکار چه کردند با تنت!

باپیکری که پاره ی جان ِ محمد(ص) است

گاهی به سوی توست دلش ،گاه کربلا

شیعه چِقدر عاشق این رفت وآمد است

آه از بقیع ! خاک عزیزی که تا هنوز

بی آستان ومرقد ودرگاه وگنبد است