سـالــی دگــر گــذشت و نیــامد قــرار دل

                                                      سنگیـــن و برقــرار، بلنــــد است بار دل

معلوم شـــد که لایق وصــلش نگشته ایم

                                                      زائـــل نکـــرده ایــم بــرایش غبـــــار دل

در باغ، شاخــه ها به شکوفه نظـر کنند

                                                      ای وایِ مـــا کـه ســر نرسیــد انتظار دل

آلالـه نقش کــرده دل دشـت و کوهســــار

                                                      خالی ست جـــای لالـه ی دیبـــا نگار دل

ای کـــاش یک نظر بـه ترحّــم گـــذر کُند

                                                      بنشانمش به شوق و شعــف در کنار دل

ای آنکه بـا اشــاره دگرگون کنی جهــان

                                                      خوش کن به یک اشارت او حالِ زار دل

واحــــد مبُر امیـد که دل کعبه ی خداست

                                                      خـرّم شــــود بـه مقــدم آن پــرده دار دل