خانه را با یاد تو هر روز جارو می زنم

رخت نو می پوشم و یک عطر خُوشبو می زنم

عشق حتی زیر خاکستر بماند روشن است

مُستَعِدِّ شعله هستم گرچه سو سو می زنم

آنچنان گیرائی چشمان تو بالاست که

سیلیِ مُحکم به گوشِ هرچه جادو می زنم

من امیرِ کشورِ خویشم ولی با افتخار

پیش پایت مثل یک سرباز زانو می زنم

نام تو تسکین درد و قُوَّتِ جان و تن است

حِرز می سازم از آن بر روی بازو می زنم

گرچه عشقِ من به تو یک میوه یِ سَربسته است

تا یقین حاصل کنی بر سینه چاقو می زنم

محمد فرخ طلب فومنی

از مجموعه غزل طُرّه های باد(نشر آنیما)

کانال اشعار

اینستاگرام