من نمی فهمم  نفهمیدم  نمی دانم  کی ام ؟
من اسیر دست جهلم شاد و گریانم کی ام ؟
ساختار  زنده ام  یا مرده ام  در دست او
می رود بی یاد او روح از تن و جانم کی ام؟
خوش نشینم کنج تنهایی و حیرانی خویش
این چنین احوال را از خود نمی دانم کی ام؟
تا ز دردی می شوم نالان و ترسان و فکور
در  خیال  و  فکر  آزادی  ز زندانم  کی ام
گر زمانی شادمانی می رسد از هر طرف
عنقریب در فکر پایان و پریشانم کی ام؟
این تن رنجور را با خود کجا ها برده ام ؟!
در غیابˏ از عزیزان زار و نالانم کی ام
با خدا گفتم یارب خنده  را از  من  نگیر
بی وجودˏ رویˏ خندان من نمی دانم ؟ کی ام ؟
شادمانی  خنده رویی  گریه و نالان  شدن
هر دو را از دوست خواهانم ، می دانم کی ام .
16/12/92