خیزید رفیقان که چه سان خانه خراب است
درخانه ی ما غنچه بیگانه پرآب است
باغی که دراین دهکده خشکید، زما بود
وان سبزه که بینی رُخِ محزونِ گُلاب است
مِیراب، دراین دهکده آغُشته به تزویر
مردان زمانم همه درتابِ تُراب است
دیدید چسان بهرخدا پینه نمودند؟
ازسینه پولاد، خدا را همه تاب است
دروازه مارا همه باسنگ ببستند
سرمایه مارا تونگو لاش وغُراب است
گفتند به ما اینهمه تفسیرِ دیانت
ازخواب وخیالی که سراسر زسراب است
بر دیده نهید ای همه خوابیده زدلها
بردند ولی زلزله ها در دَمِ باب است
بیدار شوید ای همه تَه مانده ی سیلاب
سیلابِ دِگر درپس این بادیه خواب است
این بُلبُل بیچاره کی را داد زند باز؟
درآتش نامردی یاران چو کباب است
مصلح تودگربار نگو بَسکُ همین بس
گرقصد تورا آخرت وبهر ثواب است
 
خوابگاه دانشگاه تهران
26جدی 1392
میراب: کسی که مسئولیت تقسیم عادلانه آب را دارد
بسک: بسکن
 سروده ناظر به وضعیت امروزی کشور سراینده است.