لیلا! صدای باد می آید به من برگرد
نام تو با فریاد می آید به من برگرد
هر عاشقی دل داد می آید به من برگرد
نام تو را بر گردنم آویز خواهم کرد

اینجا به جز از رنج بی میلی نمی گویند
جز از غم مجنون بی لیلی نمی گویند
از عاشقان بی نشان خیلی نمی گویند!
لیلا! خودت اسطوره ای محکم بگو: لیلا

یک عده از خود رفته اند و بر نمی گردند
یک عده خود را از غم بودن تهی کردند
یک عده را دیدیم همراه اند و همدردند
لیلا! تمام عاشقان پسوندشان لیلاست

من از غمی پنهان و مادرزاد لبریزم
از هر که در راهی دلش افتاد لبریزم
من از هزار و یک شب بغداد لبریزم
لیلا! بگو تا من شریک غصه ات باشم

هفتاد مَن تنهایی و اندوه در من هست
دلتنگی جمعیتی انبوه در من هست
سنگ صبورم طاقت یک کوه در من هست
حرفی بزن لیلا و رنجت را سبک تر کن
.
.
.
با چشم های خیس ناباور صبوری کن
با دردسر بی دردسر "یکسر" صبوری کن
لیلا! فقط یک ذره ی دیگر صبوری کن
دنیا به روی عاشقان لبخند خواهد زد....