دوریـــم اگـــر چـــه  از هـــم ، ناچــــار نـــا ســــزاوار

پیـــوند مــــاست محــکـــم ، تـــا عشـــق هســـت بیدار

ای دوست،دوست بی دوست،زشتست هرچه نیکوست

بـــی روی دوســـت در دل ، جـــز غـــم نشـد تل انــبار

دنیاســــت بــر ســر آوار ، بـــی روی دوسـت مـــا را

بـــی روی دوســت مـــا را ، دنیـــاست بــر ســر آوار

بی روی دوســــت انگار ، ما راســـت زندگــــی مرگ

ما راســـت زندگـــی مــرگ ، بی روی دوســــت انگار

ای عشــق ، عشـــق , ای عشـق ، با روح  ما بیـامیز

مگـــذار  مـرگ  بــــاشد ، بـــا  جـان  مـــا  کـــلنـــجار

ای حـــزن ، حـزن ، ای حزن ، از جان ما چه خواهی؟

ای حـــزن ، حــزن ، ای حزن ، از دوست دست بردار

ای حـــزن ، حــزن ، ای حـزن هــــر چنـــد بی نوائیم

غم خـــورده ایم و مـــا را جــز غـــم نبـــوده غمخوار

ای  درد ، درد  ، ای درد ، از  مـــا  بنـــوش  عـــزّت

ای  درد ، درد  ، ای درد ،  بـــر مـــا  بـبـــار بســـیار

ای  آه  ،  آه  ،  ای  آه  ، همـــواره  ، گاه و بیــــگاه

دادی  بـــه  بـــاد  خـــود را ،  مانـــند  دود  سیـــگار

ای عشـــق ، عشـق ، ای عشق ، برما عطش بیفشان

از خــــود وجـــود مــــا را ســــرشـــار خــواه سرشار

از تن گســـست این روح ، زان لحــظه ای که گـردید

با شــوق فـــارغ البــال ، از عشــــق شـــد سبکـــبار

عشّـــاق  می نوردنـــد  ، رنـــدانـــه  راه  خـــود  را

راه  بهشـــت  را  بــــا ،  رنـــدی  کنــــند  هــمـــوار

درمـانــده اند  آنـــان  ، کـــز عشـــق بـــی نصــــیبند

بالیــــم ، بـــال پرواز ، عشــــق اســــت  تــا هــوادار

بـا بخـــت پـــادشـــاهان ، بـــر تخـــت می نشیـــنـــند

فـــوّاره ای ســت شــــاهی ، وآن بخـــت ها نگونسار

عیّاری آری عشق اســت ، عشـــق اســــت بختیاری

مـــا بختـــیار عشـــقیم ، پیــوستـــه مـــست ، عیّـــار

مرده ست و مــیرد آن کس ، کز عشق بو نبرده ست

ما زنده ایـم و باشیــم ــ تا عشــق هســـت ــ هشـــیار