چشمه ها  بر خاکها از دست دارد می رود
عشق یک پا آن طرفتر هست دارد می رود

سخت رو دادند آتش را درون این تنور
هر خمیر مایه دار از دست دارد می رود

با تنفر مهر دل بر باد داد این مام خاک
با تعدی شرم از او دربست دارد می رود

برهه ی دیوانگی ها  شد خدایا رحم کن
منطقی که عقل هم پیوست دارد می رود

کهکشان! چشمی به ما افکن زمین سرکشت
از مدارت دزدکی سرمست دارد می رود