این روح محزون و خسته، تاب جدایی ندارد
من سر به زانو نشستم،با کاروان پیکرم رفت
سلام.
ودرود بر سید عزیز .
ماجور باشید محزون و دلنشین بود بویژه ایهام (سر و تن لرزان) در بیت مقطع .سرم از صدای دهل رفت و سری که بر نیزه بود و بمن تعلق داشت ، رفت...تنم را نلرزان ( از وحشتی که ایجاد کرده اید ..به صدای دهل ).
باید برای رسیدن،دنبال این نیزه باشم
دیگر تنم را نلرزان،بس کن دهلچی "سر"م رفت

داداش ابوالفضل .عکس بگذار. نترس.

درود بر شما سید بزرگوار
غزلی که متبرک به نام حضرت زینب(س) باشد ، قطعا زیبا میشود.
کما اینکه حضرتش(س) فرمودند:
ما رأیتُ إلّا جمیلاً

مؤید و مأجور باشید

سلام
مأجور باشید. حزن شعر بسیار اثر گذار است و پرده های غمگنانه ی دل، با تری چشم با واژگان ناب ابیاتتان و نگاه زیبا و شاعرانه به قضیه همراهی می کند. امیدوارم اثر نگاه علی الدوام بی بی را در سرتاسر زندگیتان حس کنید.

جسارتاً فقط عرض می کنم در بیت اول (مصرع دوم) در از پیش چشم ترم رفت عدم همخوانی وزن دارد (چشمِ) با هجای کوتاه آمده و لی در مابقی ابیات با هجای بلند. (مثلا در این بیت هم باید بجای "چشمِ " از کلمه ای با وزن "چشمی" استفاده میشد)
هر چند در هر شعر میتوان یکی دو مورد چنین تغییراتی را اعمال کرد اما احساس می کنم در بیت اول این کار زننده ی ذوق باشد.

جسارتم را عفو کنید. فقط قصدم این بود که شما با توانایی بسیار خوبتان میتوانید در این بیت تغییراتی بدهید که این مختصر نقص هم برطرف شود.