سلام و درود بانو ندافی مقدم گرامی .
نثر های شما حس خوبی دارند حکایت شهاب و شبنم و ماجرای ابر کوچک که قصد دریایی شدن داشت و این نیز باران و بهار ..
با این حس و قلم امیدوارم همیشه پاینده و پویا باشید .انشاء الله

این روی شیشه ي پنجره که طرف من است، ازبغض عرق کرده. آخرچرا همیشه باید آن طرف شیشه، حضورباران را، نوازش نسیم را، دست گرم
خورشید را، ضربه های باد را، برف را و دانه های تگرگ را، حس کند و این روی شیشه، همیشه حسرت به دل بماند و آه بکشد؟
(سرد و گرم روزگار را آن طرف میکشد و راحتی را این طرف .طبیعی است عرق بغض برای این باشد و باقی برای آن).

اصلا بهار، با باران می آید. بی باران، بهار، بهار نیست. یک چیزی کم دارد...
بهارو باران...
باران و بهار...
(بیا به زورق شادی و غم سوار شویم )
(به سوی ساحل امید رهسپار شویم)

(بیا که یاد کنیم از بهار و از باران )
(به مهربانی باران بیا بهار شویم )

سلام و عرض ادب بزرگوار
دست مریزاد
درود بر شما