ســـــر زلفــــی تـــــو دهـــــی بر سـر راهم یله هی

تـــــا بیفتـــــد دل بیچـــــاره ی مـــــن در تلـــه هی

پایبنـــــد تو دلـــــم هســـــت و بود بی کـم و کاست

چه نیـــــازی کـــــه ببنـــــدیش به این سلســله هی

در دلم ســـــّر سُـــــویدای تـــــو بـــی همهمه است

در ســـــرم عقـــــل فـــــرومـــــایه کنـــد هلهله هی

گســـــل فتـــــنه ی چشـــــم تو مـــگر در کار است

که به ویرانـــــه بـــــدل شـــــد دلـــــم از زلزله هی  

قـــــد بر افـــــراز و ببیـــــن عالـــم محشر برپاست

رخ  بــرافـــــروز و ببیـــــن شهـر پر از ولوله هی

می کشــــد دل غم هجـــران تو چون موج به دوش

کی بــــه ساحــــل برسانـــــد دلـــــم این محمله هی

دل عشاق بود « مروه » و معشوقه «صفا» ست

«سعی» طبع من شـــیداست فقط « هروله »  هی