زادگاه دُر

           ضـربان هــای تـو چــه منظـوم اند ، در تنت صـد گروه کُر باشد
           زن و مـرد تـو از تبـار گــُل اند ، نسـل تـو شیـرِ پـاک خـور باشد

           ســرزمیـــنِ ابــــو علـــی سینــــا ، کشــور جــابـــر ابــن حیـانی
           حــک شــده بــر کتیبه هــای جهــان ،" دامنــت زادگـاه دُر بـاشد"

            خواستــی تــا کــه بــا همـه بـاشی ، دور از هر چـه همهمه بـاشی
            نـــه کــــه مثــــل مجسمـه بـــاشــی ، دلـــت از آفتــاب پُـــر بــاشد

            مـاه و خـورشید از نگاهت مـست ، آسمان زیـر پـا زمین در دست
            چون که روحـت ستاره بـاران اسـت ، جسمـت آبستــن تـرور باشد

            ســـرخ و سبــز و سفیــد پیــراهن !، چـه کسی گفته ای دیــار کهن
             روز و شــب لحظه ی جـوانه زدن ، بـر گلـوی تــو تیـزبُـر بـاشد!؟

             مهــربــانی و مهـــر بـــارانی ، مــــادر علـــم و عشــق و ایمـــانی
              بــر ســر سفر ه ی پُراحسانت ، ترک و کُـرد و بلوچ و لــُر بـاشد!
 
                                    ســال هــا در قصیــده هــا خفتــی ، ســال ها در غـزل بــر آشفتی
                                    بــــا همــه فـــارســی سخــن گفتــی ، گفتگـوی که فولکلور باشد!