در شـــوق خیز جوش شکفـــتن ها ، افســـوس بال ، بال پریدن نیست

چون زلــف  دسـت باد  پریشـانی ، گیـجی  چرا ؟ مجال پریدن نیست ؟

جا کرده خوش غمی که روانفرساست، در دل تورا ولی به یقین هرکس

کـــارش اگـــر بـــه عشـــق بینجامد ، انـــدوه هـــا وبـــال پریدن نیست

گفــتند : مـــا پرنـــده در افلاکــیم . رفتنــــد و مـــا هنــــوز عطشـــناکیم

گفتیـم : در خیـال شمـــا غرقیـــم ، گفتـــند : ایـــن روال پـریـــدن نیست

این است این حدیـــث خودم با خود : حالا که هست فاصــله ات تا خود

ای دل بمـــیر، مـــرگ گـــوارایت ، باریـــت اگـــر خیـــال پریدن نیست

آنان که عشـــق در دلشان جوشید ، ارواحـــشان زلال عطـش نوشـــید

دریــافتـــند  زود  کـــه  جـــان ها  را ، بالاتر  از  کمـــال پریدن نیست

در انقیـــاد غـــیرت قهّـــارم ، می دانـــی از خیـــال چـــه ســرشـــارم ؟

مقصـــود من وصال دلارامی اســـت ، مقصـــود من مدال پریدن نیست

سر بر تنت اگرچه که سرمایه ست ، آرام و رام و سایه تر ازسایه ست

خوش باش خوش  ! اگر که خدا با ماست ، تقدیر ما زوال پریدن نیست

در اوج اوج اوج شهامـت هاست ،بر موج مـــوج موج رشـــادت هاست

تا ایـــن قبیــــله قبـلـــه ی آمالش ، هرگـــز بجـــز جمــــال پریدن نیست