خودم را از صمیم قلب نفرین می کنم گاهی
                        دو صد نفرین به یک انسان بی دین میکنم گاهی

بدین نفرین نمــودن ها مـداوم کام تلـــخم را
                        به آب دیده ای پـر اشــگ شـیرین می کنم گاهی

میاندازم خودم را در مــیان پرسه ها غمگین
                        در آن جــا یادی از ایـــام دیــرین می کـــنم گاهی

به بی ایمانی خود می شوم مظنون و قدری هم                                                          بــرای خویـــش فـــکر دین و آئیـن می کنم گاهی

به یک توحید می بندم دل خود را و دور از خود
                        از آن جـا پشت بر رفـــتار شرکین می کنم گاهی

کــنار لـــحظه های تیرۀ شب های ظلــمانی
                        بشب یاد از شهاب و مـاه و پروین مــیکنم گاهی

کمی هم گرمی دست تو را بی شبهه در آنجا
                         برای شانه های خویش تامــین می کنم گاهی

                                                                                              جمعه 18/خرداد ماه 1386