در کنار کوهی از ستاره ی سپید
پیرزن -الک به دست-
توی آسمان نشسته است...
کاش بارش ستاره سپید
بیشتر شود
چشمه ها پر آب
رودهای خشک مانده، باز پر ز آب
پیر زن بریز
گیسوی سفید خود به دشت و کوهسار
________________________________________________
وووووووووواااااااااااای زنده باد!
سپاس از این همراهی شاعرانه
ارادتمندم گرامی