در کنار کوهی از ستاره ی سپید پیرزن -الک به دست- توی آسمان نشسته است... کاش بارش ستاره سپید بیشتر شود چشمه ها پر آب رودهای خشک مانده، باز پر ز آب پیر زن بریز گیسوی سفید خود به دشت و کوهسار ________________________________________________ وووووووووواااااااااااای زنده باد! سپاس از این همراهی شاعرانه ارادتمندم گرامی
|
سلام. زیبا بود. ______________________________________ سلام به روی ماهت زیبا خواندید... (-:
|
درود بر شما بزرگوار ____________________________________ بر شما نیز درودها... سپاس از حضور سبزتان
|
درود بانو نویسا بمانید __________________________________ قربان مهرت بانو درود همیشگی نثارت
|
سلام الهه بانو طبع کودکانه ی شعرت مرا یاد سال های دور انداخت... آن قدر دور که یادم رفته بودند... ممنون _____________________________________________ بهناز نازنینم سلام خوش حال شدم از حضور مهربان ات با خواندن نظر بزرگوارانه ات یک جورهایی از ته قلبم خوش حال شدممممم... سپاس
|
سلام. درود بانو تاجیکزاده گرامی. سروده ی یلدایی و تصاویر متناسب , زیبا و دلنشین بود . موفق و پیروز باشید. دخترش -بهار- از ستاره های روی آن الک می پراکند به دامن فلک زیر آن الک ریزش مداوم ستاره ها... روی آب ها و قاره ها...! _______________________________________________________ سلام شاعر ارجمند ممنونم از دقت نظر و لطف بیکران تان پاینده باشید و سبز زمستان تان گرم تر از همیشه ها...
|