آمد   از    راه    با   سرافرازی

ماه  تزکیه       ماه    خودسازی

ماه  از خویش تا    خدا    رفتن

تا  به   سرچشمه ی بقا   رفتن

ماه  پرواز   با دو   بال   قنوت

از   زمین    تا   صوامع ملکوت

ماه   عرفان  و   عشق ورزیدن

همه جا  جلوه ی  خدا    دیدن

مرحبا     دلکش آمدی ای ماه

لطف کردی خوش آمدی ای ماه

آمدی    تا    شکوفه های  دعا

گل    کند   در   تمام  ثانیه ها

رمضانا  تو    بهترین   ماهی

چون که   ماه  ضیافت اللهی

رامش   روح  و راحت  جانی

هم  از  آن  رو  بهار  قرآنی

سفره گسترد تاکه صاحب خوان

از کرم   کرد  جمله   را مهمان

چید  در سفره گونه گونه خوراک

چه خوراکی لذیذ و طاهر و   پاک

لقمه ها لقمه های  نور و   صفا

در طبقهایی   از   بلور     دعا

******

ای فراخوانده سوی  خوان  خدا

چه عزیز است میهمان     خدا

میهمانا  ز  جان و دل   بشتاب

میزبان  اوست خویش را دریاب

بهتر است از  هزار ماه  تمام

لیلۀ القدر او  به  ماه    صیام

لیلۀ القدر   را چو درک   کنی

هر چه غیراز خداست ترک کنی

خوش به حال کسی که سی روزه

همه    اندام   او      بود  روزه

چشم و گوش و زبان وبینی ودست

شکم  وپا و هر چه دیگر   هست

هر که اینگونه  روزه داری  کرد

رو  به   جنات  رستگاری   کرد

خوش عمل هرکه بود در رمضان

ترک  منکر   نمود   در رمضان

روزه هایش  قبول   درگاه  است

بهره مند  از نعیم این ماه است .