بسم الله

از زبان حضرت زینب(س)

ما چهل روز است از داغ تو بارانی شدیم
پیش اسماعیل چشمان تو قربانی شدیم

یوسفی گم گشته داریم و ز بوی پیرُهن
با قدی خم راهی این دشت کنعانی شدیم

کاف و هاء و یاء و عین و صاد ما از هم گسست
ما هم آخر جزء این اسرار قرآنی شدیم

آسمان چشم ما هجده قمر را دید و بعد؛
در خسوفی مات خون روی پیشانی شدیم

شب که شد آتش فقط شانه به گیسوها نزد
مبتلای چنگ «زجر» قاتل و جانی شدیم

مختصر گویم ، گلویم نا ندارد جان تو
از کبودی ها حسین جان! مادر ثانی شدیم

همچو پروانه به گرد شمع رویت پر زدیم
سوختیم و کشته آن رأس نورانی شدیم

گاه خاکستر به رویت بود و گاهی هم گلاب
بغض خولی در دل و مدیون نصرانی شدیم

تا تو رفتی و علمدار و علی اکبرت؛
زینت هر مجلس عصیان و مهمانی شدیم

کوفه و شام و هیاهو و صدا و هلهله
چون اسیران وارد شهری چراغانی شدیم

کربلای دیگری در کوفه برپا گشته بود
تازه آنجا غصه دار مسلم و هانی شدیم

ما که آبادانی هفت آسمان از عشق ماست
در کنار کاخ ظلمت، وقف ویرانی شدیم

آیه آیه بر لبت شرح فراق زینب است
در خرابه غرق آن آوای روحانی شدیم

قد خم، روی سیاه و دل،غمین و مو سپید
همنشین گریه ها و اشک پنهانی شدیم
 
اینهمه خواندم ولیکن بغض دلها وا نشد؛
ما چهل روز است در اینغصه زندانی شدیم



ح.م

شعر ویرایش نشده است