قـقـنوس آتشـیـن
گـاهــی ز چشــم پـُـر نــم خــــود رود می شـوم
روشــن ضمـیــر و صــافی و پـُر سود می شوم
بـر بـا ل ابــر عـشـق، نشـیـــنـــم چــو شبــنــمـی
آخــــر شبـــی ز بــارش خــــود رود می شـــوم
قـــد می کشــم ز سیــنـــه ی دریــای معــرفــت
بـــر مــوج عــشــق، شاهـــد مشهــود مـی شـوم
گاهــی که بــی کرانه ی دل صـاف و آبــی است
آیــیــنـــه دار چــهـــره ی معـــــبـــود می شــوم
دریا شـــوم ز بـــارش چـشــمــان خــون فـــشـان
بــُرهــانِ ذهـــنِ بـــرکه ی محـــدود مـی شـــوم
ایـنـسان که روح بــت شکــنــم، تــاب مـن بَــرد
روزی اســــیــر آتــش نــمــــرود مــی شـــــوم
بــر ســر نهــاد تــا دل من تــاج عـشــق دوست
امــرش مــُطاع، هـــرچه کـه فــرمـود می شوم
صــد شعــله گــر به سوی عــدم، دامــنــم کشند
قــقـــنــوس آتـشیــنــم و مـــوجــود می شـــوم!