اينجا ایستاده ايم
 زمین، ایستگاهی ست، عطشناك
به شكل ِ سيب .
جايي برای فوران   ِ باران ِ  سرکشی
فرود آمديم  در غار ِ تجربه  های مكرر.........
ايستگاهي  ابدی..
لبخند نمی زنيم و  تو را گریه می کنيم
ای نسل های نروئیده در فصل ِ روشنی
ای نسل های بدون ریشه  و ساقه در زمین
ای  محكومين ِ بي گناه
بذرهای گندمک هاي معصوم  هم
گناهكار نيستند
كوله هاي سنگين  ِ بر دوشمان
  ميراث شماست
اكرم بهرامچی