سر بریده ی تو سربلنده کوچک خان
بذار جنگل عاشق بخنده کوچک خان

دوباره قصه ی تاریخ،خالی از سر توست
که آبروی شمال و شمالی از سر توست

که آّبروی شمالی؟! نه! آّبروی منی
تو آّبروی به خون خفته از غم وطنی

سر بریده ی تو عشقه،روو سفید شده!
که شب که ساکته از قصه ناامید شده!

دلت نگیره که این سایه ها بزرگ شدن
و بره ها که نمک خوردتن چه گرگ شدن!

دلت نگیره که ما جا زدیم و جا موندیم
دچار حالت شب تووی چشم ها موندیم

بذار جنگل عاشق اسیر برف بشه
دوباره گریه کنه تا که پیر برف بشه


.
.
.
هنوز هم دل من روشنه به خوب شدن
هنوز چشم وطن روشنه به خوب شدن

به اینکه بعد شبارو به غصه سر کردن
پرنده های مهاجر به خونه بر گردن

ببین که جنگل عاشق چه باوفاست هنوز
سر بریده ی تو آبروی ماست هنوز